رشد تقاضا برای دسترسی به طیف فرکانسی، منجر به پیدایش شبکه‌های رادیوشناخت‌گر شده است. به‌طوری که در کنار کاربر اولیه، به کاربران ثانویه اجازه داده می‌شود که از بخش‌های بلااستفاده طیف استفاده کنند. با فرض اینکه کاربر اولیه از تمامی طیف فرکانسی خود استفاده کند، در فضای برداری فضای بلااستفاده خواهد داشت. این ایده اخیراً مورد توجه قرار گرفته است و طرح همسوسازی تداخل در شبکه‌های رادیوشناخت‌گر مطرح شد. در این طرح با توجه به محدودیتی که در توان ارسالی وجود دارد کاربر اولیه با استفاده از الگوریتم واترفیلینگ تعدادی از راستاهای فضایی را بدون استفاده رها می‌کند حال کاربران ثانویه با طراحی پریکدر، علاوه بر اینکه سیگنال خود را در زیرفضای حاصل از بردارهای ویژه بلااستفاده کاربر اولیه جهت‌دهی می‌کنند، تداخل ناشی از دیگر کاربران ثانویه را در گیرنده‌های خود هم‌سو می‌کنند. به این ترتیب، فضای بیش‌تری برای هر کاربر باقی خواهد ماند که در حالت ایده‌آل برابر با نیمی از کل فضای سیگنال هر کاربر است. در این مقاله به‌منظور کارایی بهتر کاربران ثانویه، از کدهای فضا-زمان برای ارسال سیگنال کاربران ثانویه بهره گرفته شده است به‌طوری که با کاهش تعداد آنتن‌های کاربران ثانویه، میزان تداخل بعد از به‌کار بستن تکنیک همسوسازی تداخل صفر نمی‌شود که این تداخل با ساختار الموتی و ایجاد زیرفضای متعامد در حوزه زمان حذف شده است. در این مقاله، دو کاربر ثانویه در باند فرکانسی مشابه به‌صورت فرصت‌طلب به ارسال اطلاعات در زیرفضای مجاز می‌پردازند. هدف طراحی پریکدرهایی است که تداخل هر کاربر ثانویه را حذف کند به‌طوری که کاربران ثانویه در زیر فضای عمود بر هم به ارسال اطلاعات می‌پردازند در نتیجه هر کاربر در زیر فضای متعامد اطلاعات را دریافت و بدون تداخل ناشی از کاربر ثانویه دیگر آشکارسازی می‌کند.
)