%0 Journal Article %T کاهش اثر بازگشتی لایه‌های تطبیق کامل جهت بهبود دقت روش تفاضل محدود حوزه زمان در سنجش از دور محیط‌های الکترومغناطیسی نامحدود دارای سطوح ناهموار تصادفی %J مجله مهندسی برق دانشگاه تبریز %I رئیس دانشکده مهندسی برق و کامپیوتر %Z 2008-7799 %A درویش, امیراشکان %A ذاکری گتابی, بیژن %A رادکانی, نفیسه %D 2018 %\ 05/22/2018 %V 48 %N 1 %P 33-42 %! کاهش اثر بازگشتی لایه‌های تطبیق کامل جهت بهبود دقت روش تفاضل محدود حوزه زمان در سنجش از دور محیط‌های الکترومغناطیسی نامحدود دارای سطوح ناهموار تصادفی %K سطوح ناصاف تصادفی %K سنجش از راه دور %K روش‌های عددی در الکترومغناطیس %K محیط‌های نامحدود %K جاذب‌های عددی %R %X شبیه‌سازی محیط‌هایی با ابعاد نامحدود جهت انتشار امواج الکترومغناطیسی، موجب استفاده بیش از حد از منابع محدود کامپیوتری می‌شود. لذا، استفاده از جاذب‌هایی با قدرت جذب بالا یکی از پرچالش‌ترین مباحث مطرح‌شده در شبیه‌سازی‌های الکترومغناطیسی انجام‌شده با روش تفاضل محدود حوزه زمان (FDTD) به‌شمار می‌آید. حضور جاذب‌های ضعیف باعث بازتاب امواج به درون محیط آزمون و درنتیجه بروز نتایجی غیرواقعی می‌شود. این مقاله به‌منظور بهبود جذب امواج الکترومغناطیسی، به معرفی یک رویکرد تازه در جاذب‌ها می‌پردازد تا استفاده همزمان محیط‌های جاذب را با یک معادله مرزی پیشنهادشده ممکن سازد. با این راهکار، اثر هادی کامل انتهای محیط‌های جاذب، کاهش یافته و فرایند جذب بهبود می‌یابد. برای بررسی این روش، از آزمون سطح ناهموار تصادفی نامحدود به‌عنوان یکی از پرکاربردترین مسائل حوزه سنجش از دور استفاده می‌شود. این آزمون شبیه‌ساز یک محیط واقعی در شرایطی آزمایشگاهی به همراه سطح ناهموار تصادفی با توزیع گاوسی و منبع نقطه‌ای است. همچنین در کلیه مراحل آزمون، خطای نسبی روش معرفی‌شده با خطای جاذب‌های سنتی مقایسه شده، و برتری و سهولت پیاده‌سازی روش ارائه‌شده، اعتبارسنجی می‌شوند. %U https://tjee.tabrizu.ac.ir/article_7442_e92379725b59c69677c2dd65e145276c.pdf